(ur. 1942 w Gorlicach), taternik, alpinista, instruktor alpinizmu, grotołaz; z zawodu prawnik. Zaczął się wspinać w 1961 roku w Tatrach, gdzie m.in. poprowadził dwie nowe drogi i jest współodkrywcą Jaskini Czarnej. W Dolomitach uczestniczył m.in. w przejściach nowych dróg na Cima del Burel (1967), Pan di Zuccero (1968) i Cima del Pizzon. W Masywie Mont Blanc w Alpach Zachodnich przeszedł nową drogę na filarze wschodniej ściany Aiguille de L’Eboulement (1969). Wspinał się również w Kaukazie (m.in. nową drogą przeszedł północną ścianę Bżeducha w 1973) oraz w 1974 w Pamiro-Ałaju (nowe drogi na Sacharnoj Gołowie i Alirze w Górach Fańskich). Brał udział w wyprawie w Hindukusz Afgański, gdzie m.in. wszedł samotnie na Aspe Safed oraz uczestniczył w pierwszym wejściu na Kohe Zard (1971). W 1975 kierował wyprawą w Karakorum, która dokonała pierwszego wejścia na dziewiczy ośmiotysięcznik ‒ Broad Peak Middle, a rok później uczestniczył w wyprawie na K2. W Himalajach m.in. kierował wyprawą na Manaslu w 1980 roku. Opublikował szereg artykułów o tematyce alpinistycznej, m.in. Historię wrocławskich wypraw w góry wysokie w miesięczniku „Góry i Alpinizm”. Działał w organizacjach alpinistycznych: był aktywnym działaczem Klubu Wysokogórskiego we Wrocławiu (m.in. jego prezesem) i PZA (był m.in. członkiem Sądu Koleżeńskiego PZA). Odznaczony brązowym medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”.